所以不能者,为心未澄,欲未遣也;能遣之者:内观其心,心无其心;外观其形,形无其形;远观其物,物无其物;三者既悟,唯见於空。观空亦空,空无所空;所空既无,无无亦无;无无既无,湛然常寂。寂无所寂,欲岂能生;欲既不生,即是真静。真常应物,真常得性;常应常静,常清静矣。如此清静,渐入真道;既入真...
所以不能者,为心未澄,欲未遣也;能遣之者:内观其心,心无其心;外观其形,形无其形;远观其物,物无其物;三者既悟,唯见於空。观空亦空,空无所空;所空既无,无无亦无;无无既无,湛然常寂。寂无所寂,欲岂能生;欲既不生,即是真静。真常应物,真常得性;常应常静,常清静矣。如此清静,渐入真道;既入真...
释义【观空亦空,空无所空。所空既无,无无亦无。无无既无,湛然常寂。寂无所寂,欲岂能生?欲既不生,即是真静。真常应物,真常得性。常应常静,常清静矣。】 杜光庭曰:“空者,真空也。空法之相,乃有二种:有大空,有小空。大空者,无为不为之理。小空 - 鹤九堂· 三界
句子欣赏评论: “空亦空,空无所空;所空既无,无无亦无;无无既无,湛然常寂。寂无所寂,欲岂能生;” 原作者:葛玄 出处:出自《太上老君说常清静经》
观空亦空,空无所空;所空既无,无无亦无;无无既无,湛然常寂;寂无所寂,欲岂能生?欲既不生,即是真静。真常应物,真常得性;常应常静,常清静矣。如此清静,渐入真道;既入真道,名为得道,虽名得道,实无所得;为化众生,名为得道;能悟之者,可传圣道。 2石家庄·双槐寺 ...
合起来的意思是:外离相为“空”,内不乱亦“空”。证得“空”时,不执着“空”(不做“空”想),才能色心一如,能所双泯。这不二之性正是空性。第二句:所空既无,无无亦无;有了前面的基础,第二句就好“解”多了,前半句的意思是:当能所双泯的这一刻,“所得”的“真空”即是无差别的智性...
所空既无,无无亦无。无无亦无,湛然常寂前段观照到情绪能量毫无知见叫「空」,而练到那个因观空夹带而来的成就感也在气血上被灭除了,层次又提升了一级,这时老子另外假托个名词,改用「无」来称呼它。这样看来第一个「无」是代表吉义的。然而后头却又说了一句「无无亦无」,意思是这个「无」虽高妙,但也...
空就是实相,实相的本质无自性。
所空既无,无无亦无。 无无既无,湛然常寂。 寂无所寂,欲岂能生。 欲既不生,即是真静。原文:观空亦空,空无所空注解:此是:承上文,而言,三心已扫,四相已飞。外,不知其物,内,不知其心。只存:真空之境,能到:如是之际,此际,就连真空,都没有了。原文:无无亦无,无无既无注解: 此句,是言:无真...
所以你还需要消除【看空】的概念。于是,当【看空】也是【空】时,你才真的能达到真空的境界,也就是【观空亦空,空无所空】。【所空既无】讲的是既然你所看空的东西本身就没有,就不存在,那么与【无】对应的【有】的概念也就不存在了(【无无=有】)。当【有无】的概念也消失了,那就变成...