踏莎行,词牌名,又名“踏雪行”“踏云行”“柳长春”“惜余春”“转调踏莎行”等。 以晏殊《踏莎行·细草愁烟》为正体,双调五十八字,前后段各五句、三仄。另有双调六十六字,前后段各六句、四仄韵;双调六十四字,前后段各六句、四仄韵变体。 代表作品有欧阳修《踏莎行·候馆梅残》等。
踏莎行¹ 秋入²云山³,物情⁴潇洒⁵,百般景物堪图画。丹枫⁶万叶⁷碧云⁸边,黄花千点⁹幽岩下。已喜佳辰,更怜清夜,一轮明月林梢挂。松醪常与野人期,忘形共说清闲话。注释译文 词句注释 1、踏莎行:调名取自韩翃诗“踏莎行草过春溪”。曹冠词名之为《喜朝天》,赵长卿词则名之《柳长春...
一、踏莎行原文 晏殊〔宋代〕 小径红稀,芳郊绿遍。高台树色阴阴见。春风不解禁杨花,蒙蒙乱扑行人面。 翠叶藏莺,朱帘隔燕。炉香静逐游丝转。一场愁梦酒醒时,斜阳却照深深院。 二、踏莎行译文 小路旁的花儿日渐稀少,郊野却是绿意盎然,高高的楼台在苍翠茂密的树丛中若隐若现。春风不懂得去管束杨花柳絮,好似那...
醉美宋词|欧阳修《踏莎行》踏莎行 【宋】欧阳修 候馆梅残,溪桥柳细,草薰风暖摇征辔。离愁渐远渐无穷,迢迢不断如春水。寸寸柔肠,盈盈粉泪,楼高莫近危阑倚。平芜尽处是春山,行人更在春山外。【译文】春色渐暖,梅花慢慢凋谢,只剩下几片残花瓣。溪水桥边的柳条抽出细芽。草香四溢,暖风轻抚大地,我...
踏莎行 【宋】欧阳修 候馆梅残,溪桥柳细,草薰风暖摇征辔。离愁渐远渐无穷,迢迢不断如春水。寸寸柔肠,盈盈粉泪,楼高莫近危阑倚。平芜尽处是春山,行人更在春山外。这是一首伤别离的佳作。词的上片写行人客居舍馆的所见所感。残梅、溪柳、散发淡淡清香的草野、和暖的春风,在这大好春光里,在这...
【原文】 《踏莎行》 细草愁烟,幽花怯露,凭栏总是销魂处。 日高深院静无人,时时海燕双飞去。 带缓罗衣,香残蕙炷,天长不禁迢迢路。 垂杨只解惹春风,何曾系得行人住! 【注释】 1)销魂;愁苦伤神。 2)海燕;燕子的别称。 3)带缓罗衣;因相思瘦损而衣带显得宽松了。
晏殊自少好学,能诗善词,晚年仍孜孜学习,不知疲倦,在文学上有多方面的成就和贡献。下面是小编整理的晏殊《踏莎行》翻译赏析,欢迎大家分享 [出自] 晏殊 《踏莎行》 小径红稀,芳郊绿遍,高台树色阴阴见。春风不解禁杨花,蒙蒙乱扑行人面。 翠叶藏莺,朱帘隔燕,炉香静逐游丝转。一场愁梦酒醒时,斜阳却照深深院。
【踏莎行】候馆梅残,溪桥柳细,草薰风暖摇征辔。离愁渐远渐无穷,迢迢不断如春水。寸寸柔肠,盈盈粉泪,楼高莫近危阑倚。平芜尽处是春山,行人更在春山外。译文 注释 客舍前的梅花已经凋残,溪桥旁新生细柳轻垂,春风踏芳草远行人跃马扬鞭。走得越远离愁越没有穷尽,像那迢迢不断的春江之水。寸寸柔肠痛断...
《踏莎行·碧海无波》是宋代词人晏殊的词作。此词写离愁别恨,作者回忆了过去的离别之景,表达了对闺中人的牵挂,凄哀婉转。全词从内心的懊悔和近痴的行动来表现深情,风格深婉含蓄,不脱大晏词风,而结笔蕴藉,神韵高远,堪称佳作。作品原文 踏莎行 碧海无波,瑶台有路。思量便合双飞去。当时轻别意中人,山长...