一剪梅 李清照 红藕香残玉簟秋。轻解罗裳,独上兰舟。云中谁寄锦书来,雁字回时,月满西楼。 花自飘零水自流。一种相思,两处闲愁。此情无计可消除,才下眉头,却上心头。 译文: 残荷落,香不在,冷滑如玉的竹席,透出凉凉的秋意,轻轻脱换下薄纱罗裙,独自泛一叶兰舟。仰望天空,白云舒卷处,谁会寄来锦书?正是...