然自后余多在外,不常居。 庭有枇杷树,吾妻死之年所手植也,今已亭亭如盖矣。 作品简介 《项脊轩志》是明代文学家归有光所作的一篇回忆性记事散文。全文以作者青年时代朝夕所居的书斋项脊轩为经,以归家几代人的人事变迁为纬,真切再现了祖母、母亲、妻子的音容笑貌,也表达了作者对于三位已故亲人的深沉怀...
如写修葺后的南阁子,图书满架,小鸟时来,明月半墙,桂影斑驳,把作者的偃仰啸歌、怡然自得的情绪充分表现了出来。环境固然清幽、谧静,充满诗意,然而作者更为怀念的是自己的亲人。 在“亭亭如盖”四个字的前面加上“今已”这个时间词,表明时光在推移,静物也显示着动态。树长人亡,物是人非,光阴易逝,情意难忘。
庭有枇杷树,吾妻死之年所手植也,正文 1 出自归有光《项脊轩志》这句话的意思是:庭院里有一株枇杷树,是我妻子去世那年她亲手种的,现在已经长得挺拔高大,枝繁叶茂像伞一样了。原文选段:余既为此志,后五年,吾妻来归,时至轩中,从余问古事,或凭几学书。 吾妻归宁,述诸小妹语曰:“闻姊家有阁...
庭有枇杷树,今已亭亭如盖矣 睢素第一次见到归仁是在李子村口,那日睢素正在斗气,因为李子村只有李子,可她更喜欢没有固定圆形的枇杷.是归仁手中的枇杷画消去了她的闷气.归仁,归人.她想,他本就是一个不归的归人.归仁三岁识百字,五岁通千文,七岁则与各路鸿儒论世俗百常,谈笑风生.是难得一遇的旷世奇才....
“庭有枇杷树,吾妻死之年所手植也,今已亭亭如盖矣。” 枇杷树下的白衣少女,恍若当年。
“庭有枇杷树,吾妻死之年所手植也,今已亭亭如盖矣”最近频繁刷到此句,好奇去查了一下作者,这句话出自归有光的《项脊轩志》,意思是庭院中有一株枇杷树,是我妻子去世那年我亲手种植的,如今已经高高挺立着,枝叶繁茂像伞一样了,项脊轩,归有光家的一间小屋。归有光18岁
庭有枇杷树,吾妻死之年所手植也,今已亭亭如盖矣。翻译一下,原文大意就是如下 项脊轩,是过去的南阁楼。屋里只有一丈见方,可以容纳一个人居住。这座百年老屋,(屋顶墙上的)泥土从上边漏下来,积聚的流水一直往下流淌;我每次动书桌,环视四周没有可以安置桌案的地方。屋子又朝北,不能被阳光照到,白天过了...
庭有枇杷树,吾妻死之年所手植也,今已亭亭如盖矣原文 项脊轩志 明· 归有光 项脊轩,旧南阁子也。室仅方丈,可容一人居。百年老屋,尘泥渗漉,雨泽下注;每移案,顾视,无可置者。又北向,不能得日,日过午已昏。余稍为修葺,使不上漏。前辟四窗,垣墙周庭,以当南日,日影反照,室始洞然。又杂植兰桂竹木于庭,...