浣溪沙 李璟字义解读 浣溪沙·菡萏香销翠叶残朝代:五代作者:李璟 原文:菡萏香销翠叶残,西风愁起绿波间。还与韶光共憔悴,不堪看。细雨梦回鸡塞远,小楼吹彻玉笙寒。多少泪珠何限恨,倚栏干。 译文:荷花落尽,香气消散,荷叶凋零,深秋的西风拂动绿水,使人愁绪满怀。美好的人生年华不断消逝。与韶光一同憔悴的人,...
《浣溪纱·一作浣纱溪、小庭花》是唐代李璟创作的诗词。原文 风压轻云贴水飞,乍晴池馆燕争泥,沈郎多病不胜衣¤沙上未闻鸿雁信,竹间时听鹧鸪啼,此情惟有落花知。作者简介 李璟(916-961年8月12日),五代十国时期南唐第二位皇帝,943年嗣位。后因受到后周威胁,削去帝号,改称国主,史称南唐中主。即位后...
浣溪沙 唐代 南唐嗣主李璟 风压轻云贴水飞,乍晴池馆燕争泥,沈郎多病不胜衣。沙上未闻鸿雁信,竹间时听鹧鸪啼,此情惟有落花知。
1 求译文 摊破浣溪沙 李璟手卷真珠上玉钩 依前春恨锁重楼。 风里落花谁是主 思悠悠。 青鸟不传云外信 丁香空结雨中愁。 回首绿波三楚暮 接天流。手卷真珠上玉钩 依前春恨锁重楼。 风里落花谁是主 思悠悠。 青鸟不传云外信 丁香空结雨中愁。 回首绿波三楚暮 接天流。不要类似“①真珠:即珠帘。 ②青鸟:...
李璟《浣溪沙-菡萏香销翠叶残》原文、注释、译文及赏析 【原文】 《浣溪沙-菡萏香销翠叶残》 菡萏香销翠叶残,西风愁起绿波间。①还与韶光共憔悴,不堪看。②细雨梦回鸡塞远,小楼吹彻玉笙寒。③多少泪珠无限恨,倚阑干。 【注释】 ①菡萏(han dan汉旦):即荷花。②韶光:美好的时光。③鸡塞:即鸡鹿塞(又作鸡...
《浣溪沙》 手卷真珠上玉钩,依前春恨锁重楼。①风里落花谁是主?思悠悠。青鸟不传云外信,丁香空结雨中愁。②回首绿波三楚暮,接天流。③ 【注释】 ①真珠:即珍珠,指珍珠帘。依前:依旧。②青鸟:神话传说中西王母的信使。见《汉武故事》。丁香空结:喻愁思郁结。李商隐《代赠二首》:“芭蕉不展丁香结,同向春风...
浣溪沙 李璟 手卷真珠上玉钩,依前春恨锁重楼。风里落花谁是主?思悠悠。 青鸟不传云外信,丁香空结雨中愁。回首绿波三楚暮,接天流。 【注】 李璟:字伯玉,徐州人,南唐烈祖李升的长子。公元943年嗣位称帝,年号保大,后因受到后周威胁,削去帝号,改称国主。史称南唐中主。
《摊破浣溪沙·菡萏香销翠叶残》是五代十国南唐中主李璟流传下来的词作之一。此词通过描绘深秋一系列催人憔悴的残景,渲染了一种特有的悲伤气氛,塑造出一个孤苦无依的思妇形象。上片重在写景,下片重在写人抒情。写景从西风残荷的画面写起,以韶光憔悴在加重,更见秋景不堪;写人从思妇怀人写起,梦回而感鸡...
浣溪沙(李璟)浣溪李沙 璟 简介作者 李璟(916-961),字伯玉,徐州人,五代时南唐国主,史称南唐中主。多才艺,好读书,文士冯延巳等时时在其左右,相与讲论文学。《江南野史》说他“时时作为歌诗,皆出入风骚”。但流传下来的作品,只有一首律诗和四首词。其词蕴藉含蓄,深沉动人。后人把他及其子李煜的作品,合...