浪淘沙①(南唐)李煜帘外雨潺潺,春意阑珊。罗衾不耐五更寒。梦里不知身是客,一晌贪欢。独自莫凭栏,无限江山。别时容易见时难。流水落花春去也,天上人间。[注释]①此词婉转曲折
阅读下面这首五代词,然后回答问题。浪淘沙令·帘外雨潺潺李煜帘外雨潺潺,春意阑珊。罗衾不耐五更寒。梦里不知身是客,一晌贪欢。独自莫凭栏,无限江山,别时容易见时难。流水落花
帘外雨潺潺,春意阑珊。罗衾不耐五更寒。梦里不知身是客,一晌贪欢。 独自莫凭栏,无限江山,别时容易见时难。流水落花春去也,天上人间。 纠错 译文及注释 潺潺:形容雨声。 阑珊:衰残。一作“将阑”。 罗衾:绸被子。不耐:受不了。一作“不暖”。
帘外雨潺潺,春意阑珊。罗衾不耐五更寒。梦里不知身是客,一晌贪欢。 独自莫凭栏,无限江山,别时容易见时难。流水落花春去也,天上人间。 纠错 译文及注释 潺潺:形容雨声。 阑珊:衰残。一作“将阑”。 罗衾:绸被子。不耐:受不了。一作“不暖”。
帘外雨潺潺,春意阑珊,罗衾不耐五更寒。梦里不知身是客,一晌贪欢。 独自莫凭栏,无限江山,别时容易见时难。流水落花春去也,天上人间。 【译文】 门帘外传来雨声潺潺,浓郁的春意又要凋残。罗织的锦被受不住五更时的冷寒。只有迷梦中忘掉自身是羁旅之客,才能享受片时的欢娱。独自一人在太阳下山时在高楼上倚靠栏...
罗衾不耐五更寒。译 注 赏 出自李煜的《浪淘沙令·帘外雨潺潺》 拼音:luó qīn bù nài wǔ gēng hán 。 名句:罗衾不耐五更寒。解释:即使身盖罗织的锦被也受不住五更时的冷寒。来源: 帘外雨潺潺,春意阑珊。罗衾不耐五更寒。梦里不知身是客,一晌贪欢。
罗衾不耐五更寒。梦里不知身是客,一晌贪欢。独自莫凭阑,无限江山,别时容易见时难。落花流水春去也,天上人间。诗意门帘外不断传来潺潺的下雨声,春天即将结束,大地景象已衰败凋残。身上盖着暖和的丝被,仍旧无法抵抗五更时刻的寒冷。只有在梦里才能忘记自己是暂留客,贪求着片刻的欢乐自在。一个人独自在暮色黄昏时...
浪淘沙 李煜(南唐后主) 帘外雨潺潺,春意阑珊,罗衾不耐五更寒.梦里不知身是客,一晌贪欢. 独自莫凭阑!无限江山,别时容易见时难.流水落花春去也,天上人间. 此时的李煜已经成了阶下之囚,只有在梦里,才能忘记自己已是南唐的亡国君,大宋的阶下囚的事实,在梦中依稀记得自己还是帝王时生活,才能得到一小会儿的欢乐...
五更的寒冷,即使身盖罗衾,也抵挡不住,忍耐不了.故“罗衾不耐五更寒”,是在写梦醒后之所感.这“感”,首先是感觉到五更时天气的奇寒,而这样的奇寒,又是通过“罗衾不耐”来表现的.这是古典诗词中常用的一种借外物以抒写王观感受的艺术手法.岑参写八月胡地的奇寒云:“散入珠帘湿罗幕,狐裘不暖锦衾薄”(《...
帘外雨潺潺,春意阑珊,罗衾不耐五更寒。梦里不知身是客,一的贪欢。独自莫凭栏,无限江山,别时容易见时难。流水落花春去也,天上人间。 看到“浪淘沙”这三个字,我总觉得拥有如此磅礴词牌名的词,应该属于豪放一派的,而且该有苏轼“大江东去浪淘尽”的气势,但事实并非如此,词牌名与词的内容,往往没有直接的联系。