「诗曰:嘉乐君子,宪宪令德。宜民宜人,受禄于天。保佑命之,自天申之。」「诗」,是大雅假乐篇。「嘉乐」,是可嘉可乐。「宪」字,本是「显」字。「令德」,是美德。「宜」,是合。民,指百姓说。「人」,指百官说。「保佑」,是眷顾的意思。「申」,是重。孔子引诗说,可嘉可乐的君子,有显显之美德,在外合乎...
诗曰:嘉乐君子,宪宪令德。宜民宜人,受禄于天。保佑命之,自天申之。 诗大雅假乐之篇。假,当依此作嘉。宪,当依诗作「显」。申,重也。 此引诗专是证「栽者培之」一句之意。言可嘉可乐之君子,其令善之德,显显然昭著,宜于民人,故受天之禄,以为天下主,而天又保之佑之,又申重之,其所以眷顾者如此。此...
中庸,诗曰:嘉乐君子,宪宪令德,宜民宜人,受禄于天;保佑命之,自天申之。解释翻译。 诗曰:嘉乐君子,宪宪令德,宜民宜人,受禄于天;保佑命之,自天申之。
诗曰:“嘉乐君子,宪宪令德,宜民宜人。受禄于天。保佑命之,自天申之。”故大德者必受命。嘉乐君子。一个君子,尽自己的本分之事,固守自己的德行,护持好自己的生生之性,长养自身的生成之功。同时用自己的庸言庸行来积自己的德性,自然得到上天的益处。这种人叫作嘉乐君子。宪宪令德。宪宪是很兴盛的样子...
保佑命之,自天申之。一个有德性的君子,上天自会保佑他,给予他使命和福禄的。 故大德者必受命。德者得也。所以说凡是一个具备大德行的人来讲,只要他的德性醇厚,积的德足够了,上天自会赐给他应得名位和福禄寿命。这是由天道规律决定的。 《诗经·大雅·假乐》 假乐君子,显显令德,宜民宜人。受禄于天,保右...
#书法22# 诗曰:“嘉乐君子,宪宪令德,宜民宜人。受禄于天,保佑命之,自天申之。” 《诗》曰:“嘉乐君子,宪宪令德,宜民宜人,受禄于天”。《诗经》告诉我们,嘉乐君子,“嘉”就是善良的,“乐”是快乐的,说善良快...
【原文】子曰:“舜其大孝也与!德为圣人,尊为天子,富有四海之内。宗庙飨之,子孙保之。故大德必得其位,必得其禄,必得其名,必得其寿。故天之生物,必因其材而笃焉。故栽者培之,倾者覆之。《诗》曰:‘嘉乐君子,宪宪令德。宜民宜人,受禄于天。保佑命之,自天申之。’故大德者必受命。” ...
「诗曰,『嘉乐君子,宪宪令德,宜民宜人。受禄于天。保佑命之,自天申之。』」 「故大德者必受命。」 【译文】 孔子说:“舜该是个最孝顺的人了吧?德行方面是圣人,地位上是尊贵的天子,财富拥有整个天下,宗庙里祭祀他,子子孙孙都保持他的功业。”
诗曰:“嘉乐君子,宪宪令德,宜民宜人。受禄于天。保佑命之,自天申之。”故大德,必得其位,必得其禄,必得其名,必得其寿。故大德者必受命。——《中庸》 明晰了“天之生物必因其材而笃焉”,自然对《中庸》所引诗词及其结论有大致的认识了。自然界就是如此,物种的繁衍生息,向阳而长的植物,优者益发优秀,虽有...
但在人自栽,栽,立也,欲其立大本也。栽则自然滋息,故曰培,而倾则自覆耳,见人不可不栽也,此发下文受禄于天之意。⭕嘉乐其德,嘉美而可乐也。宪宪,即显,显以德之发用者言,于宜民宜人上见之。受禄之禄,福也,兼禄位名寿而言,此即天所保佑之命也。申,重也,不已之意,盖不已其德,则天亦不已于命...