自余 [ zì yú ] 生词本 基本释义 详细释义 [ zì yú ] 犹其馀;以外;此外。 内容来自网友贡献并经过权威书籍校验,百度提供平台技术服务。 贡献释义 热搜字词 不屈不挠 东施效颦 临危不惧 任重道远 再接再厉 因地制宜 如火如荼 相濡以沫 ...
自余 zì yú 词语zì yú 注音ㄗˋ ㄩˊ 引证解释 犹其馀;以外;此外。《晋书·孝友传序》:“自餘羣士,咸标懿德。” 北魏 郦道元 《水经注·阴沟水》:“碑字所存惟此,自餘殆不可寻。”宋 苏轼 《与章子厚书》:“初到一见太守,自餘杜门不出。”清 顾炎武 《赠潘节士柽章》诗:“谓惟 司马迁 ,作...
词语名称:自余 词语读音:自(zì)余(yú) 词典解释: 1.犹其馀;以外;此外。 相关词语: 自然数自然哲学的数学原理自然规律自然光自然主义自然区自然自流井自绝自修自我中心自尽自行火炮自行车自动漫游自动控制自由领导人民自由贸易自由体操自由王国 暗自本自别自才自出自从自灯台不照自顿自敢自各自更自躬自古自骨自固...
古文翻译 《始得西山宴游记》 自余为僇人,居是州。恒惴栗。时隙也,则施施而行,漫漫而游。日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。到则披草而坐,倾壶而醉
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。 出自唐代柳宗元的《永州八记》始得西山宴游记 自余为僇人,居是州。恒惴栗。时隙也,则施施而行,漫漫而游。日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。到则披草而坐,倾壶而醉。醉则更相枕以卧,卧而梦。意有所极,梦亦同趣。觉而起,...
自余为人,逢运之贫,箪瓢屡罄,絺绤冬陈。 出自魏晋陶渊明《自祭文》 岁惟丁卯,律中无射。天寒夜长,风气萧索,鸿雁于征,草木黄落。陶子将辞逆旅之馆,永归于本宅。故人凄其相悲,同祖行于今夕。羞以嘉蔬,荐以清酌。候颜已冥,聆音愈漠。呜呼哀哉!
翻译下列文中的句子①自余为僇人,居是州,恒惴栗。译文:___。②悠悠乎与颢气俱,而莫得其涯;洋洋乎与造物者游,而不知其所穷。译文:___。
《自余吟》是宋代诗人邵雍创作的一首五言绝句。作品原文 身生天地后,心在天地前。天地自我出,自余何足言。作者简介 邵雍(1011—1077),北宋哲学家、易学家。字尧夫,谥号康节,自号安乐先生、伊川翁,后人称百源先生,范阳(今河北涿州市)人,幼随父迁共城(今河南辉县)。少有志,读书苏门山百源上。...
7.翻译下面的句子。(1)自余为僇人,居是州,恒惴栗。译文:自从我成了受刑戮的人,居住在这个州里,常常忧惧不安(2)攀援而登,箕踞而遨,则凡数州之土壤,皆在衽席之下。译文