渭川田家[唐代] 王维 斜光照墟落,穷巷牛羊归。 野老念牧童,倚杖候荆扉。 雉雊麦苗秀,蚕眠桑叶稀。 田夫荷锄立,相见语依依。 即此羡闲逸,怅然吟式微。译文 村庄处处披满夕阳余辉,牛羊沿着深巷纷纷回归。 老叟惦念着放牧的孙儿,柱杖等候在自家的柴扉。 雉鸡鸣叫麦儿即将抽穗,蚕儿成眠桑叶已经薄稀。 农夫们...
王维《渭川田家》古诗原文及鉴赏 【诗句】野老念牧童,倚杖候荆扉。 【出处】唐·王维《渭川田家》。 【译注】老叟惦念着放牧的孙儿,柱杖等候在自家的柴扉。 【鉴赏】 黄昏时候,牛羊都回家了,村野的老人家想念着还未归来的牧童,拄着手杖在柴门边等候。此二句诗描写村野傍晚落日时的农家情景,充满着安详闲逸的...
王维:渭川田家 王维:渭川田家 《渭川田家》 作者:王维 斜光照墟落,穷巷牛羊归。 野老念牧童,倚杖候荆扉。 雉[句隹]麦苗秀,蚕眠桑叶稀。 田夫荷锄至,相见语依依。 即此羡闲逸,怅然吟式微。 【注解】: 1、雉:野鸡。 2、式微:《诗经·邶风·式微》中有“式微式微,胡不归”。这里表明自己有归隐 之意。
渭川田家,河北樊村人,唐代诗人王维的代表作之一。该诗以儿时生活的农村田园为背景,描绘了对故乡的深情和怀旧之情。下面是该诗的原文及赏析。 渭川田家原文: 岁暮成迁客,何人问我留。 辞家尊重别,适意无由求。 老犬依门吠,寒沙足食秋。 征蓑出潇湘,引蕙寻茂休。 路出蔡州远,衣香苹歉流。 乱云千奈如,...
王维《渭川田家》古诗赏析及翻译注释 《渭川田家》是唐代诗人王维晚年的作品。此诗描写的是初夏傍晚农村夕阳西下、牛羊回归、老人倚杖、麦苗吐秀、桑叶稀疏、田夫荷锄一系列宁静和谐的景色,表现了农村平静闲适、悠闲可爱的生活。这种充满诗情画意的田家生活图景也是作者当时心境的反映,反映了他对官场生活的厌恶。全诗...
王维《渭川田家》译文及注释 《渭川田家》是唐代诗人王维创作的一首诗。此诗描写的是初夏傍晚农村夕阳西下、牛羊回归、老人倚杖、麦苗吐秀、桑叶稀疏、田夫荷锄一系列宁静和谐的景色,表现了农村平静闲适、悠闲可爱的生活,流露出诗人在官场孤苦郁闷的情绪。下面是小编整理的王维《渭川田家》译文及注释,欢迎大家阅读学习...
《渭川田家》 年代:唐 作者:王维 斜光照墟落,穷巷牛羊归。 野老念牧童,倚杖候荆扉。 雉雊麦苗秀,蚕眠桑叶稀。 田夫荷锄立,相见语依依。 即此羡闲逸,怅然吟式微。 《渭川田家》赏析: 这是王维田园诗的名篇。 抒写诗人对闲逸的田家生活的向往, 表达了自己急欲弃官归隐的意愿。 全篇以“归”为主旨,以“闲...
王维《渭川田家》原文、注释、译文及解读 【作者简介】 王维(700—761,或谓698生、701生),字摩诘,排行十三。祖籍太原祁县(今属山西),后徙家于蒲州河东郡(今山西永济西),遂为河东人。开元九年(721)进士,授太乐丞,因坐伶人舞黄狮子事贬济州司仓参军。二十三年,张九龄荐为右拾遗。天宝元年(742),改官左补阙...
渭川田家作者:王维 朝代:唐朝 渭川田家原文: 斜阳照墟落,穷巷牛羊归。野老念牧童,倚杖候荆扉。雉雊麦苗秀,蚕眠桑叶稀。田夫荷锄至,相见语依依。即此羡闲逸,怅然吟式微。[1] 渭川田家拼音解读: xié yáng zhào xū luò ,qióng xiàng niú yáng guī 。 yě lǎo niàn mù tóng ,yǐ zhàng ...