山人有二鹤,甚驯而善飞,旦则望西山之缺而放焉,纵其所如,或立于陂(bēi)田,或翔于云表;暮则傃东山而归。故名之曰“放鹤亭”。 郡守苏轼,时从宾佐僚吏往见山人,饮酒于斯亭而乐之。挹山人而告之曰:“子知隐居之乐乎?虽南面之君,未可与易也。《易》曰:‘鸣鹤在阴,其子和之。’ 《诗》曰:‘鹤鸣于...
于故居之东,东山之麓.升高而望,得异境焉,作亭于其上.彭城之山,冈岭四合,隐然如大环,独缺其西一面,而山人之亭,适当其缺.春夏之交,草木际天;秋冬雪月,千里一色;风雨晦明之间,俯仰百变.山人有二鹤,甚驯而善飞,旦则望西山之缺而放焉,纵其所如.或立于陂田,或翔于云表;暮则傃东山而归.故名之曰“放鹤亭...
出自宋代苏轼的《放鹤亭记》 拼音和注音 gù míng zhī yuē fàng hè tíng 。 小提示:"故名之曰放鹤亭。"的拼音和注音来自AI,仅供参考。 翻译及意思 早晨就朝着西山的缺口放飞它们,任它们飞到哪里,有时立在低洼的池塘,有时飞翔在万里云海之外;到了晚上就向着东山飞回来,因此给这个亭子取名叫“放鹤亭” ...
于故居之东,东山之麓.升高而望,得异境焉,作亭于其上.彭城之山,冈岭四合,隐然如大环,独缺其西一面,而山人之亭,适当其缺.春夏之交,草木际天;秋冬雪月,千里一色;风雨晦明之间,俯仰百变.山人有二鹤,甚驯而善飞,旦则望西山之缺而放焉,纵其所如.或立于陂田,或翔于云表;暮则傃东山而归.故名之曰“放鹤亭...
故名之曰“放鹤亭”。 郡守苏轼,时从宾佐僚吏,往见山人,饮酒于斯亭而乐之。挹⑥山人而告之曰:“子知隐居之乐乎?虽南面之君,未可与易也。《易》曰:‘鸣鹤在阴,其子和之。’ 《诗》曰:‘鹤鸣于九皋,声闻于天。’盖其为物,清远闲放,超然于尘埃之外,故《易》、《诗》以比贤...
升高而望得异境焉作亭于其上。彭城之山,冈岭四合,隐然如大环,独缺其西一面,而山人之亭,适当其缺。春夏之交,草木际③天;秋冬雪月,千里一色;风雨晦明之间,俯仰百变。山人有二鹤,甚驯而善飞,旦则望西山之缺而放焉,纵其所如,或立于陂④田,或翔于云表;暮则傃⑤东山而归。故名之曰“...
“故名之曰“放鹤亭””上一句是:“暮则傃东山而归”, 这是出自于 宋朝 苏轼 所著的《放鹤亭记》。 附《放鹤亭记》全文赏析 放鹤亭记 作者:苏轼 朝代:宋朝 熙宁十年秋, 彭城大水。 云龙山人张君之草堂, 水及其半扉。 明年春, 水落, 迁于故居之东, 东山之麓。 升高而望, 得异境焉, 作亭于其上...
放鹤亭记 (有删改)[宋] 苏轼云龙山人张君作亭于东山之麓。山人有二鹤,甚驯而善飞,旦则望西山之缺而放焉,纵其所如,或立于陂田①,或翔于云表;暮则傃②东山而归。故名之曰“
彭城之山,纲领四合,引然如大环,独缺其溪一面,而山人之亭,适当其缺。 春夏之交,草木济天,秋冬雪月,千里一色,风雨惠民之间,扶阳 百变。山人有二鹤,甚逊而善非,但则枉西山之缺而放焉。纵其所儒,或立于碑田,或祥于云表 木,则诉东山而归,故名之曰放鹤亭。郡首苏轼,食从宾佐辽利,枉见山人饮酒于思廷而...
〔译文〕 熙宁十年秋,彭城暴发洪水,云龙山人张君的草屋,洪水漫上他家大门的一半。第二年春天,洪水退去,山人搬家到原来住屋的东面,在东山的山脚下。山人登高眺望,找到了一块奇异的地方,就在它的上面造了一座亭子。彭城地方的山,冈岭四面围拢,隐约地象个大环,只缺它的正西一面,山人的...