《云阳馆与韩绅宿别》 唐代:司空曙 故人江海别,几度隔山川。 乍见翻疑梦,相悲各问年。 孤灯寒照雨,深竹暗浮烟。 更有明朝恨,离杯惜共传。 《淮上喜会梁川故人》 唐代:韦应物 江汉曾为客,相逢每醉还。 浮云一别后,流水十年间。 欢笑情如旧,萧疏鬓已斑。 何因不归去?淮上有秋山。 《送杜少府之任蜀...
劳歌原本指在劳劳亭送客时唱的歌,后来就成为送别歌的代称。劳劳亭是当时南京一个著名的送别之地,李白有一首写《劳劳亭》的诗:天下伤心处,劳劳送客亭。春风知别苦,不遣柳条青。以青山红叶的明丽景色反衬离情,后二句以风雨凄凄的黯淡景色正衬别绪,表达了许浑送别友人后的惆怅与孤独。“满天风雨下西楼”,别...
李白的《黄鹤楼送孟浩然之广陵》是一首经典的离别诗,诗人以孤帆远影、长江天际流等景物为背景,表达了离别时的惆怅和不舍。诗中的故人西辞黄鹤楼,离别意味浓厚,三月烟花落在扬州城,悠悠的离别情怀油然而生。唯见长江天际流,远离的样子在心中重现,激起人们深深的思念。这首诗曾被多次传唱,也是李白的代表作之一...
醉别江楼橘柚香,江风引雨入舟凉。忆君遥在潇湘月,愁听清猿梦里长。“七绝圣手”果然名不虚传,我认为这首送别诗水平不次于他的千古绝唱《芙蓉楼送辛渐》和《送柴侍御》。全诗用语优美,流动婉转,虚实结合,以景代情,情景交融,离愁别绪溢出满纸,王、魏二人的深厚友情可见一斑。第4首 唐朝李白的《送...
《饯别王十一南游》 唐·刘长卿 望君烟水阔,挥手泪沾巾。 飞鸟没何处,青山空向人。 长江一帆远,落日五湖春。 谁见汀洲上,相思愁白蘋。 送别,多是悲伤的。 刘长卿送别友人,他说,你像一只飞鸟不知归宿何处,留下这一片青山空对着行人。 最后,当他站在汀洲之上,对着秋水蘋花出神,久久不忍归去,心中...
《淮上与友人别》 唐·郑谷 扬子江头杨柳春,杨花愁杀渡江人。 数声风笛离亭晚,君向潇湘我向秦。 诗人与友人在扬州(淮上)分手,于是写下了这首诗。两人即将各奔西东,友人渡江南往潇湘(今湖南一带),自己则北向长安。 一句“君向潇湘我向秦...
唐·李白风吹柳花满店香,吴姬压酒唤客尝。金陵子弟来相送,欲行不行各尽觞。请君试问东流水,别意与之谁短长。五言绝句中的送别诗首推王维,而七言古诗中的送别诗则首推李白的这首《金陵酒肆留别》。李白的这首前四句毫无送别的离愁别绪,吴姬压酒、推杯过盏、尽情欢饮、其乐融融。而最后两句突兀一转,以...
其中诗仙李白,性格豁达,交友广泛,加之才思敏捷,出口成章,所以他写的送别诗最多。李白与友人分别时或者是告别某一个地方时,几乎都会有一首送别诗。而在送别诗里中出现频率最多的应该是汪伦和孟浩然。《赠汪伦》李白乘舟将欲行,忽闻岸上踏歌声。桃花潭水深千尺,不及汪伦送我情。我正乘上小船,刚要解缆...
“长安米贵,居可不易啊。”当顾况打开白居易的诗卷,读完这首《赋得古原草送别》后,他不禁连声叫好,然后满脸歉意地对白居易说道:“刚才是开了个玩笑,依你这样的才华,不要说是在长安,就是在哪里居都很容易啊!”八、《南浦别》唐:白居易 南浦凄凄别,西风袅袅秋。一看肠一断,好去莫回头。