【握】〔古文〕《唐韻》烏角切《集韻》《韻會》《正韻》乙角切,音渥。《說文》搤持也。陸佃云:持五指也,在外爲持,在內爲握。《詩·小雅》握粟出卜。《儀禮·鄉射禮》箭籌長尺有握。《註》握。本所持處也。《又》大夫之矢,則兼束之,以茅上握焉。《註》握,謂中央也。《
yanjue seqī daikuang qiejin bingjin zhangzhijinfou zexuan zhuanchong zhěng qi gǔyǐzireng ranbing tian xue dituó luóyou qizhan baide xin ying shouyuliaoyao tou huang naozi haoshou wǔ zu daohen bu deshuai qichou xiao yabu dong sheng sewan qiangkui baipip wei二...