德经·第八十章春秋战国 老子 浏览: 小国寡民。使有什伯之器而不用;使民重死而不远徙;虽有舟舆,无所乘之;虽有甲兵,无所陈之。使人复结绳而用之。至治之极。甘其食,美其服,安其居,乐其俗,邻国相望,鸡犬之声相闻,民至老死不相往来。 标签: 《德经·第八十章》译文 使国家变小,使人民稀少。即使有...
[译文]使国家变小,使人民稀少。即使有各种各样的器具,却并不使用;使人民重视死亡,而不向远方迁徙;虽然有船只车辆,却不必每次坐它;虽然有武器装备,却没有地方去布阵打仗;使人民再回复到远古结绳记事的自然状态之中。国家治理得好极了,使人民吃得香甜,穿得漂亮、住得安适,过得快乐。国与国...
《老子》德经 第八十章 作者:聚优李耳 小国寡民。使有什伯之器而不用;使民重死而不远徙;虽有舟舆,无所乘之;虽有甲兵,无所陈之。使人复结绳而用之。至治之极。甘美食,美其服,安其居,乐其俗,邻国相望,鸡犬之声相闻,民至老死不相往来。
信言①不美,美言不信。善者②不辩③,辩者不善。知者不博④,博者不知。圣人不积⑤,既以为人己愈有⑥,既以与人己愈多⑦。天之道,利而不害⑧。圣人之道⑨,为而不争。[译文]真实可信的话不漂亮,漂亮的话不真实。善良的人不巧说,巧说的人不善良。真正有知识的人不卖弄,卖弄自己懂得...
《德经·第八十一章》译文 真实的话听起来不好听,好听的话不真实。行为良善的人不狡辩,狡辩的人不善良。真正有学问的人不卖弄,卖弄自己懂得多的人不是有真学问的。圣人是不存占有之心的,而是尽力照顾别人,他自己也更为充足;他越是把自己的一切给予他人,自己就越加丰富。自然的规律是让万事万物都得到好处,而不...
老子《道德经(第八十一章)》注释译文、翻译及赏析、拼音版。 信言不美,美言不信。善者不辩,辩者不善。知者不博,博者不知。圣人不积,既以为人,己愈有,既以与人,己愈多。天之道,利而不害;圣人之道,为而不争。
这是《道德经》第八十一章也是最后一章的原文。 信言不美,美言不信。 这句话是告诉人们:诚实可信的话并不悦耳动听,悦耳动听的话不一定诚实可靠。 信言就是言如其实、言如其是,即不夸大其词的语言。这样的语言往往朴实无华。 美言,指那些言过其实的语言。说话要么假、大、空,要么花言巧语。
【赏析】 本章一开头提出了三对范畴:信与美;善与辩;知与博,这实际上是真假、美丑、善恶的问题。老子试图说明某些事物的表面现象和其实质往往并不一致。这之中包含有丰富的辩证法思想,是评判人类行为的道德标准。按照这三条原则,以“信言”、“善行”、“真知”来要求自己,作到真、善、美在自身的和谐。按照老...
| 圣人不积,既以为人,己愈有,既以与人,己愈多。摘自《老子·德经·第八十一章》译文:圣人不存占有之心,尽量帮助别人,自己反而更充实;尽量给予别人,自己反而更丰裕。赏析:此句体现了老子“不争”的思想,不争不是消极不为,不是自我放弃,也不是对一切事物的放弃,而是不伸展自己的侵占意欲。 #道德经 #中国传统...
解释:真实可信的话不动听,动听的话不真实可信;善良的人不巧辩,巧辩的人不善良;真懂的人不卖弄自己渊博,卖弄自己渊博的人不是真懂。赏析:此句体现出老子大智若愚、返璞归真的处世态度,那些大智之人才总是谦虚地对待一切事物,而那些见识浅薄者,反倒骄傲自满,是极为浅陋无知的表现。 #道德经 #中国传统文化 #今天...