苏轼古诗《浣溪沙》初时虽也吟过饮中真味老更浓醉里狂言醒可怕定惠院寓居月夜偶出那样惴惴不安的诗句但当生活安顿下来之后樵夫野老的帮助亲朋故旧的关心州郡长官的礼遇山川风物的吸引促使他拨开眼前的阴霾敞开了超旷爽朗的心扉 苏轼古诗《浣溪沙》 苏轼古诗《浣溪沙》 《浣溪沙》全诗体现出了诗人旷达的胸襟。以下是小编...
宋·苏轼《浣溪沙》【诗词原文】 浣溪纱 宋·苏轼 山下兰芽短浸溪, 松间沙路净无泥, 萧萧暮雨子规啼。 谁道人生无再少? 门前流水尚能西! 休将白发唱黄鸡。 【诗词大意】 译文一 山脚下兰草嫩芽入小溪, 松林间小路清沙净无泥, 傍晚细雨中杜鹃阵阵啼。 谁说人老不可再年少? 门前流水还能执著奔向西...
“谁道人生无再少?”“休将白发唱黄鸡!”这与另一首《浣溪沙》中所云“莫唱黄鸡并白发”,用意相同。应该说,这是不服衰老的宣言,这是对生活、对未来的向往和追求,这是对青春活力的召唤。在贬谪生活中,能一反感伤迟暮的低沉之调,唱出如此催人自强的歌曲,这体现出苏轼热爱生活、旷达乐观的性格。 作品介绍 《...
“谁道人生无再少?”“休将白发唱黄鸡!”这与另一首《浣溪沙》中所云“莫唱黄鸡并白发”,用意相同。应该说,这是不服衰老的宣言,这是对生活、对未来的向往和追求,这是对青春活力的召唤。在贬谪生活中,能一反感伤迟暮的低沉之调,唱出如此催人自强的歌曲,这体现出苏轼热爱生活、旷达乐观的性格。 【4】注释 ...
苏轼浣溪沙译文注释 山下兰芽短浸(jìn)溪,松间沙路净无泥,潇潇(xiāo)暮雨子规啼。(潇潇 一作:萧萧)蕲(qí)水:县名,今湖北浠水县。浸:泡在水中。萧萧:形容雨声。子规:杜鹃,又叫杜宇、 布谷、子规、望帝、蜀鸟等。 谁道人生无再少?门前流水尚能西!休将白发唱黄鸡。无再少:不能回到少年时代。白发:老年...
浣溪沙·细雨斜风作晓寒 宋代 苏轼 元丰七年十二月二十四日,从泗州刘倩叔游南山 细雨斜风作晓寒,淡烟疏柳媚晴滩。入淮清洛渐漫漫。 雪沫乳花浮午盏,蓼茸蒿笋试春盘。人间有味是清欢。 译文 细雨斜风天气微寒。淡淡的烟雾,滩边稀疏的柳树似乎在向刚放晴后的沙滩献媚。眼前入淮清洛,亦仿佛渐流渐见广远无际。
主要作品:《江城子》《水调歌头》《念奴娇》《水龙吟》《赤壁赋》等。 诗词理解: 浣溪沙 [宋]苏轼 游/蕲水/清泉寺,寺临/兰溪,溪水/西流。 山下/兰芽/短浸溪,松间/沙路/净/无泥,潇潇/暮雨/子规/啼。 谁道/人生/无/再少?门...
六年级语文下,古诗词诵读⑨《浣溪沙》笔记+课堂解析 浣溪沙 宋 · 苏轼 游蕲水清泉寺,寺临兰溪,溪水西流。山下兰芽短浸溪,松间沙路净无泥,萧萧暮雨子规啼。谁道人生无再少?门前流水尚能西!休将白发唱黄鸡。作者:苏轼(1037年—1101年),字子瞻,号东坡居士,世称苏东坡。眉州眉山(今四川省眉山市...
可以说,这种在“命压人头不奈何”的逆境中的乐观奋发的精神,是苏轼之所以受到后世尊崇的重要原因之一。 《浣溪沙》原文、翻译及赏析 第十一篇 原文: 浣溪沙·咏橘 [宋代]苏轼 菊暗荷枯一夜霜。新苞绿叶照林光。竹篱茅舍出青黄。 香雾噀人惊半破,清泉流齿怯初尝。吴姬三日手犹香。 译文及注释: 译文 一夜霜冻...
《浣溪沙》 年代:宋;作者:苏轼 麻叶层层苘叶光,谁家煮茧一村香。 隔篱娇语络丝娘。 垂白杖藜抬醉眼,捋青捣麨软饥肠。 问言豆叶几时黄。 【注释】 ①.络丝娘:缫丝女。 ②.垂白:须发将白的老翁。杖藜:拄拐杖。 ③.捋青:摘取将熟的麦子。捣麨:将麦子炒干后捣成粉末。软饥肠:充饥。