至于秦观的字,陈师道专门撰写了一篇《秦少游字序》。文中说秦观少时“强志盛气,好大而见奇”,于是字以太虚,以导其志,至年岁渐长,“愿还四方之事,归老邑里如马少游”,于是字以少游,以识其过。据《后汉书》记载,马少游是东汉名将伏波将马援的从弟,曾规劝马援及时还乡。后世皆将马少游当作知足求安的代表。...
我与佛教本来毫无瓜葛。抗战时在北碚缙云山上缙云古寺偶然看到太虚法师领导的汉藏理学院,一群和尚在翻译佛经,香烟缭绕,案积贝多树叶帖帖然,字斟句酌,庄严肃穆。佛经的翻译原来是这样谨慎而神圣的,令人肃然起敬。在丧乱中我开始思索生死这一大事因缘。在六榕寺瞻仰了六祖的塑像,对于这位不识字而能顿悟佛理的高僧有无...
气的本质是虚的,它要等待一件东西来和它相集合,只有“道”这个东西常和太虚之气集合在一起,工夫如果做到心同太虚一样,就算是心斋。 以上是孔夫子告颜回所问心斋工夫的做法。这种工夫是一连串做下去的,中间本无所谓阶段,但为学者容易入门起见,不妨在整个工夫中划分几个步骤,再详细的加以说明:...
山市晴岚并序 依山为郭,列肆为居。鱼虾之会,菱芡之都。来者于于,往者徐徐。林端缥缈,峦表萦纡。翠含山色,红射朝晖。敛不盈乎一掬,散则满乎太虚。乱峰空翠晴还湿,山市岚昏近觉遥。正值微寒堪索醉,酒旗从此不须招。远浦归帆并序 晴岚漾波,落霞照水。有叶其舟,揵如飞羽。幸济洪涛,将以宁处。家...
然而如果对方的思想像龙一样,乘云驾雾,遨游于太虚幻境,无影无形捉摸不定,我就没法追逐和捕捉他了。我见到老子,觉得他的思想境界就象遨游在太虚中的龙,使我干张嘴说不出话,舌头伸出来也缩不回去,弄得我心神不定,不知道他到底是人还是神啊。” 阳子见到老子,老子对他说,“虎豹由于身上有花纹,猿猴因为过分敏捷...
专注于当下,做好当下的事,不胡思乱想。 当一个人敢于直面生活中的难题,不计较过去的得失,也不担心未来的变数,清醒地活在当下的时候,他就拥有了重要的力量。 该吃饭时,就好好吃饭。该睡觉时,就安心睡觉。该工作时,就努力把它做好。 专注于每一个当下,足以摆脱内耗,治愈自己。
《红楼梦》也企图表现这个主题,不管是跛足道人「好了歌」的内容、太虚幻境对联「假作真时真亦假,无为有处有还无」的意涵、还是贾宝玉最后的顿悟出家,同样都是呼应一己生命有限、世事变化无常的主题。 问题在于,这个主题并非《金瓶梅》、《红楼梦》所独有,广义来讲,几乎大部分的文学作品都或隐或显地表现出这样的...
尊师幼入庐山,中移恒岳,吸沆漆,漱清冷,精魄冥于太虚,耳目静于穹谷,身枯木,心死灰,固不如也。开元二十三载(735)皇上下明诏求方士,闻本郡,别行李行伟以尊师应辟焉。帝请问所习,雅重其言。常斋太一宫,集元元教,虑失诸野,思得其人,临遣尊师,俾巡江南六十郡,冥搜元览,欲以张皇大道,开觉下人。明年春...
表症色多浮嫩,如云霞之过太虚,毫无根蒂;里症色多沉实。如草木之出地中,渐生萌蘖。语云:红障血分,白障气分。故红障之生也,非血热妄行,即血瘀不运;白障之生也,有气盛气郁之实症,有气亵气陷之虚症。再者,左目主血、主阴,右目主气、...