《放歌行》是西晋诗人傅玄创作的一首五言古诗,出自《乐府诗集》。作品全文 灵龟有枯甲,神龙有腐鳞。人无千岁寿,存质空相因。朝露尚移景,促哉水上尘。丘冢如履綦,不识故与新。高树来悲风,松柏垂威神。旷野何萧条,顾望无生人。但见狐狸迹,虎豹自成群。狐雏攀树鸣,离鸟何缤纷。愁子多哀心,塞耳不忍...
《放歌行》为古乐府旧题,常用来表现自叹失意或激励奋发的内容。 放歌行 【魏晋】傅玄 灵龟有枯甲,神龙有腐鳞。 人无千岁寿,存质空相因。 朝露尚移景,促哉水上尘。 丘冢如履綦,不识故与新。 高树来悲风,松柏垂威神。 旷野何萧条,顾望无生人。 但见狐狸迹,虎豹自成群。 狐雏攀树鸣,离鸟何缤纷。 愁子...
《放歌行二首》是宋代诗人陈师道的组诗作品。这两首诗借宫女失意,抒发志士怀才不遇的悲愤心情。第一首诗写一个绝色女子住在深巷里,白白耽误了青春年华,即使如此不幸也不愿轻易地向别人献殷勤,表现了诗人耿介孤高的气质。第二首诗也是以失意美女比喻作者自己的不幸身世,但含意与上一首略有差异,写美女感叹错过...
放歌行 南渡洛阳津,西望十二楼。 明堂坐天子,月朔朝诸侯。 清乐动千门,皇风被九州。 庆云从东来,泱漭抱日流。 升平贵论道,文墨将何求? 有诏徵草泽,微诚将献谋。 冠冕如星罗,拜揖曹与周。 望尘非吾事,入赋且迟留。 幸蒙国士识,因脱负薪裘。 今者放歌行,以慰梁甫愁。 但营数斗禄,奉养每丰羞。 若...
放歌行【作者】刘绩 【朝代】明 铜驼故国风烟惨,谱牒煌煌犹可览。军壁焚烧纪信车,谏台攀折朱云槛。当时圭组盛蝉联,世泽相承五百年。城中甲第连云起,楼上歌钟镇日悬。人生富贵如翻手,万事纷纶无不有。国步艰难徒扼腕,世情猜忌唯钳口。乱离家业散无遗,环堵萧然隐在兹。门前屡揖经济士,眼底不挂屠沽儿。十...
放歌行 宋/ 陆游 少年不知老境恶,意谓长如少年乐,朝歌夜舞狂不休,逢人欲觅长生药。 三二十年底难过,屈指朋侪余几个? 就令未死身日衰,朱颜已去谁能那! 人间万事如弈棋,我亦曾经少壮时。 儿曹纷纷不须挍,岁月推迁渠自知。
代放歌行[1] 鲍照/诗 蓼虫[2]避葵堇[3], 习苦不言非。 小人自龌龊, 安知旷士[4]怀。 鸡鸣洛城里, 禁门平旦[5]开。 冠盖[6]纵横至, 车骑四方来。 素带曳长飙[7], 华缨[8]结远埃。 日中安能止, 钟鸣犹未归。 夷世[9]不可逢, 贤君信爱才。 明虑自天[10]断, 不...
放歌行【作者】汪莘 【朝代】宋 口中吐佛子,腰间出神仙。眉心红日大如钱,脑宫诵经声泠然。瞿昙黄老去我久,可使举世终无传。天亦若忌我,我自梦裹知其天。团团清光中,本来面目常现前。分明是真不是想,水中月影镜中像。自从别后见君稀,一朝邂逅成欢赏。见亦不可拟,得亦不可强。知音相逢只弹指,甃命遮...
——唐代·孟云卿《放歌行》 放歌行 吾观天地图,世界亦可小。落落大海中,飘浮数洲岛。 贤愚与蚁虱,一种同草草。地脉日夜流,天衣有时扫。 东山谒居士,了我生死道。目见难噬脐,心通可亲脑。 轩皇竟磨灭,周孔亦衰老。永谢当时人,吾将宝非宝。孟云卿,字升之,平昌(商河县西北)人...