念奴娇·登建康赏心亭呈史致道留守,我来吊古,上危楼、赢得闲愁千斛。虎踞龙蟠何处是,只有兴亡满目。柳外斜阳,水边归鸟,陇上吹乔木。片帆西去,一声谁喷霜竹。译文:此言登亭凭吊古代遗迹,只落得满腔愁绪...
早晨以来江上便狂风怒号,高浪似要翻倒房屋,真令人忧悚。 《念奴娇·登建康赏心亭呈史致道留守》的注释 念奴娇:词牌名,又名《百字令》《酹江月》等,双调一百字,前后阕各四仄韵。 赏心亭:位于建康下水门之上,下临秦淮河,是当时的游览名胜,辛弃疾特爱登此亭眺望。史留守致道:史正志,字致道,扬州人,高宗时进士...
念奴娇·登建康赏心亭呈史致道留守鉴赏 登览怀古之作,往往以历史的变迁寄寓对国事的感慨,借古讽今,以雄深跌宕为胜。对于知己的唱和之作,往往是心语的倾诉,以诚挚深切为高。要将这两种意思打和成一片,就需要糅合两种不同的美学风格,兼有雄深与温婉。这是一种难以达到的妙境,而本词显然达到了这一境界。[3] ...
念奴娇 登建康赏心亭,呈史留守致道,作者:辛弃疾,原文、翻译及赏析:我来吊古,上危楼赢得、闲愁千斛。虎踞龙蟠何处是?只有兴亡满目。柳外斜阳,水边归鸟,陇上吹乔木。片帆西去,一声谁喷霜竹?却忆安石风
念奴娇登建康赏心亭呈史致道留守原文I翻译及赏析创作背公元1168年宋孝宗乾道四年,辛弃疾任建康今江苏南京 通判,当时他南归已经七个年头,而他期望的抗金复国事业,却毫无 进展,而且还遭到朝中议和派的排挤打击。 词人在一次登健康赏心亭 时,触景
我来吊古,上危楼、赢得闲愁千斛。虎踞龙蟠何处是,只有兴亡满目。柳外斜阳,水边归鸟,陇上吹乔木。片帆西去,一声谁喷霜竹。 却忆安石风流,东山岁晚,泪落哀筝曲。儿辈功名都付与,长日惟消
念奴娇·登建康赏心亭呈史致道留守辛弃疾我来吊古,上危楼, 我来吊古,上危楼,赢得闲愁千斛.虎踞龙蟠何处是,只有兴亡满目.柳外斜阳,水边归鸟,陇上吹乔木.片帆西去,一声谁喷霜竹.却忆安石风流,东山岁晚,泪落哀筝曲.儿辈功名都付与,长日惟消棋局.宝镜难寻,碧云将暮,谁劝杯中绿.江... 暂无更多内容 ...
念奴娇·登建康赏心亭呈史致道留守原文_翻译及赏析 我来吊古,上危楼、赢得闲愁千斛。虎踞龙蟠何处是,只有兴亡满目。柳外斜阳,水边归鸟,陇上吹乔木。片帆西去,一声谁喷霜竹。 却忆安石风流,东山岁晚,泪落哀筝曲。儿辈功名都付与,长日惟消棋局。宝镜难寻,碧云将暮,