意思是:回头望一眼走过来的风雨萧瑟的地方,我信步归去,不管它是风雨还是放晴。出自:莫听穿林打叶声,何妨吟啸且徐行。竹杖芒鞋轻胜马,谁怕?一蓑烟雨任平生。料峭春风吹酒醒,微冷,山头斜照却相迎。回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。——《定风波·莫听穿林打叶声》苏轼 全诗译文: 不用注意那穿林打叶的...
答:回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。考查知识点:默写思路分析与延伸:译文:回头望一眼走过来遇到风雨的地方,回去吧,对我来说,既无所谓风雨,也无所谓天晴。全文:定风波 作者:苏轼三月七日,沙湖道中遇雨。雨具先去,同行皆狼狈,余独不觉,已而遂晴,故作此词。莫听穿林打叶声,何妨吟啸且徐行。竹杖芒鞋轻胜...
“回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴”,回望刚刚走过的风雨萧瑟之处,已经云消雾散,斜阳也收敛了光辉。只要心态平静,心境安宁,相信一切都会过去,再多的风雨也能安然迎接,自然应对,这是生活中的一种超然! “一蓑烟雨任平生”的苏轼,不同与“独钓寒江雪”的柳宗元,也不同与“悠然见南山”的陶渊明。“一蓑烟雨...
回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。出自宋代文学家苏轼的词作《定风波·莫听穿林打叶声》。深得道家旷达豪放的精神。此词通过野外途中偶遇风雨这一生活中的小事,于简朴中见深意,于寻常处生奇景,表现出旷达超脱的胸襟,寄寓着超凡脱俗的人生理想。上片着眼于雨中,下片着眼于雨后,全词体现出一个正直文人在坎坷人...
归去,也无风雨也无晴 作者:江一犁 《定风波》苏轼三月七日,沙湖道中遇雨。雨具先去,同行皆狼狈,余独不觉。已而遂晴,故作此词。莫听穿林打叶声,何妨吟啸且徐行。竹杖芒鞋轻胜马,谁怕。一蓑烟雨任平生。 料峭春风吹酒醒,微冷,山头斜照却相迎。回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。“回首向来萧瑟...
回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。 【译文】(元丰五年)三月七日去沙湖的路上中途遇雨。雨具先前拿走了,和我一起行走的人都感到进退两难,唯独我不觉得。不久就天晴了,所以写作这首词。不必去理会那敲打树叶的雨声,不妨一边吟诗长啸,一边悠然自在地前行。手持着竹杖,脚穿草鞋,比骑马还要轻快,有什么可怕的呢!
这就是接下去的几句:“回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。”“萧瑟,风雨声。”“夜雨何时听萧瑟”,是苏轼的名句。天已晴了,回顾来程中所经风雨,自有一番感触。自然界阴晴圆缺的循环,早已惯见;宦途中风雨的袭来,却很难料定何时能有转圜,必定有雨过天青的遭际吗?既然如此,则如黄庭坚所说的,“病人多梦...
回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。 出自苏轼的《定风波·莫听穿林打叶声》,原文诗句的意思是:回头望一眼走过来遇到风雨的地方,回去吧,对我来说,既无所谓风雨,也无所谓天晴。 译文拼音版 莫听穿林打叶声,何妨吟啸且徐行。竹杖芒鞋轻胜马,谁怕?一蓑烟雨任平生。
“也无风雨也无晴”出自宋代文学家苏轼的《定风波·莫听穿林打叶声》,全句为“回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴”。作品原文 定风波 三月七日,沙湖道中遇雨。雨具先去,同行皆狼狈,余独不觉,已而遂晴,故作此词。莫听穿林打叶声,何妨吟啸且徐行。竹杖芒鞋轻胜马,谁怕?一蓑烟雨任平生。料峭春风...