“对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。”这首词开头两句是说,面对着潇潇暮雨从天空洒落在江面上,经过一番雨洗的秋景,分外寒凉清朗。 开端何等气韵,笼罩一切。一个“对”字,已写出登临纵目、望极天涯的境界。 “渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。”这三句是说,凄凉的霜风一阵紧似一阵,关山江河一片冷清萧条,落...
对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋——清代 ·柳永 《八声甘州·对潇潇暮雨洒江天》 天气 全诗赏析 对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。是处红衰翠减,苒苒物华休。唯有长江水,无语东流。 不忍登高临远,望故乡渺邈,归思难收。叹年来踪迹,何事苦淹留?想佳人,妆楼颙望,误几回、...
出自柳永的《八声甘州·对潇潇暮雨洒江天》 对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。是处红衰翠减,苒苒物华休。唯有长江水,无语东流。 不忍登高临远,望故乡渺邈,归思难收。叹年来踪迹,何事苦淹留?想佳人,妆楼颙望,误几回、天际识归舟。争知我,倚栏杆处,正恁凝愁! 提示:拼音...
对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。是处红衰翠 减,苒苒物华体。惟有长江水,无语东流。 不忍登高临远,望故乡渺邈,归思难收,叹年来踪迹,何事苦淹留?想佳人、妆楼顒望,误几回,天际识归舟。争知我、倚栏杆处,正恁凝愁。 第16题 全诗抒发了作者怎样的思...
对/潇潇暮雨/洒/江天,一番/洗清秋。渐/霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。是处/红衰翠减,苒苒物华/休。唯有长江水,无语东流。 不*/登高临远,望/故乡渺邈,归思难收。叹年来/踪迹,何事苦淹留?/想佳人/妆楼颙望,误几回、/天际/识/归舟?争知我,/倚/栏杆处,正恁/凝愁。
八声甘州·对潇潇暮雨洒江天注释 对潇(xiāo)潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。是处红衰翠减,苒(rǎn)苒物华休。唯有长江水,无语东流。潇潇:风雨之声。一番洗清秋:一番风雨,洗出一个凄清的秋天。霜风凄紧:秋风凄凉紧迫。霜风,秋风。凄紧,一作“凄惨”。是处红衰翠减:到处...
出自宋代柳永的《八声甘州·对潇潇暮雨洒江天》 对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。是处红衰翠减,苒苒物华休。唯有长江水,无语东流。(凄紧 一作:凄惨) 不忍登高临远,望故乡渺邈,归思难收。叹年来踪迹,何事苦淹留。想佳人妆楼颙望,误几回、天际识归舟。争知我,倚阑杆处,...
对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。 出自宋代柳永的《八声甘州·对潇潇暮雨洒江天》 对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。是处红衰翠减,苒苒物华休。唯有长江水,无语东流。 不忍登高临远,望故乡渺邈,归思难收。叹年来踪迹,何事苦淹留?想佳人妆楼颙望,误几回、天际识归舟。争知我...
“对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。”这首词开头两句是说,面对着潇潇暮雨从天空洒落在江面上,经过一番雨洗的秋景,分外寒凉清朗。 开端何等气韵,笼罩一切。一个“对”字,已写出登临纵目、望极天涯的境界。 “渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。”这三句是说,凄凉的霜风一阵紧似一阵,关山江河一片冷清萧条,落...