孟浩然的古诗1 1、《初春汉中漾舟》 漾舟逗何处,神女汉皋曲。 雪罢冰复开,春潭千丈绿。 轻舟恣来往,探玩无厌足。 波影摇妓钗,沙光逐人目。 倾杯鱼鸟醉,联句莺花续。 良会难再逢,日入须秉烛。 2、《秋宵月下有怀》 秋空明月悬,光彩露沾湿。 惊鹊栖未定,飞萤卷帘入。 庭槐寒影疏,邻杵夜声急。 佳期...
孟浩然的古诗 篇1 1、《清明即事》 帝里重清明,人心自愁思。 车声上路合,柳色东城翠。 花落草齐生,莺飞蝶双戏。 空堂坐相忆,酌茗聊代醉。 2、《溯江至武昌》 家本洞庭上,岁时归思催。 客心徒欲速,江路苦邅回。 残冻因风解,新正度腊开。 行看武昌柳,仿佛映楼台。 3、《游精思观回,王白云在...
孟浩然 ——《过故人庄》 【年代】:唐【作者】:孟浩然 ——《过故人庄》【内容】故人具鸡黍, 邀我至田家。绿树村边合, 青山郭外斜。开轩面场圃, 把酒话桑麻。待到重阳日, 还来就菊花。【赏析】:沈德潜称孟浩然的诗“语淡而味终不薄”(《唐诗别裁》)。 孟浩然 ——《舟中晓望》 【年代】:唐【作者】:...
题记: 为背诵《唐诗鉴赏辞典》中孟浩然诗二十首而作。 早寒木落雁南度,送君春江正渺茫。感秋秦中寄上人,羡鱼洞庭赠丞相。彭蠡中流见匡复,舟中引领渡浙江。义公户外一峰秀,东林闻钟泊浔阳。建德野旷天低树,山暝猿愁桐庐江。春晓洛阳访才子,岁暮挂席东南望。隐居山水孟襄阳,绿树桑麻故人庄。留别王维登岘首,...
【唐】孟浩然 移舟泊烟渚,日暮客愁新。野旷天低树,江清月近人。孟浩然于唐玄宗开元十八年(730)离乡赴洛阳,再漫游吴越,借以排遣仕途失意的悲愤。此诗当作于诗人漫游吴越之时。“移舟泊烟渚”,首句写诗人乘坐的小船停靠在小沙洲边,沙洲畔水雾朦胧,萦绕不去,营造出迷离的氛围。“日暮客愁新”,时间已至...
孟浩然的诗在艺术上有独特的造诣,后人把孟浩然与盛唐另一山水诗人王维并称为“王孟”,有《孟浩然集》三卷传世。 孟浩然的诗词全集、诗集(321首全) 孟浩然诗词全集 孟浩然诗词全集 、 宿建德江》 移舟泊烟渚,日暮客愁新。 野旷天低树,江清月近人。
孟浩然的诗作剔除了一切不必要、不协调的成分,单纯明净。正如《唐诗杂论》中说:“淡到看不见诗了,才是真正的孟浩然的诗。”1.过故人庄 唐·孟浩然 故人具鸡黍,邀我至田家。绿树村边合,青山郭外斜。开轩面场圃,把酒话桑麻。待到重阳日,还来就菊花。孟浩然隐居鹿门山时,应邀到一位姓田的老朋友家做客...
唐代:孟浩然 潮落江平未有风,扁舟共济与君同。时时引领望天末,何处青山是越中。4、《夏日浮舟过陈大水亭》唐代:孟浩然 水亭凉气多,闲棹晚来过。涧影见松竹,潭香闻芰荷。野童扶醉舞,山鸟助酣歌。幽赏未云遍,烟光奈夕何。5、《他乡七夕》唐代:孟浩然 他乡逢七夕,旅馆益羁愁。不见穿针妇,空怀...
《唐诗笺注》:诗到自然,无迹可寻。“花落”句含几许惜春意。 《宿建德江》 移舟泊烟渚,日暮客愁新。 野旷天低树,江清月近人。 为了排遣仕途失意的悲伤,孟浩然漫游吴越,在暮宿江边时,写下此诗。 把船停靠在烟雾朦胧的小洲,日近黄昏,旅人心中又添愁绪。原野空旷无际,天比远处的树还低,明月倒映在清澈的江...