《史记·货殖列传》原文: 老子曰:“至治之极,邻国相望,鸡犬之声相闻,民各甘其食,美其服,安其俗,乐其业,至老死不相往来。”必用此为务,挽近世涂民耳目,则几无行矣。 太史公曰:夫神农以前,吾不知已。至若诗书所述虞夏以来,耳目欲极声色之好,口欲穷刍豢之味,身安逸乐,而心夸矜势能之荣。使俗之渐民...
以下是部分原文及翻译: 原文(节选) 夫山西饶材、竹、玉石,山东多鱼、盐、漆、丝,江南出棻、梓、金、锡,龙门、碣石北多马、牛、羊;铜、铁则千里往往山出棋置。 翻译(节选) 崤山以西盛产木材、竹子、玉石,崤山以东多出鱼、盐、漆、丝,江南出产楠木、金、锡,龙门山...
《史记·货殖列传》原文与翻译: 老子曰①:“至治之极②,邻国相望,鸡狗之声相闻,民各甘其食③,美其服④,安其俗,乐其业,至老死不相往来。”必用此为务⑤,挽近世涂民耳目⑥,则几无行矣⑦。 ①引文见《老子》下篇第八十章,文字略有不同。②至治:治理得极好的社会,指政治清明之世。至:极。治:治世,与...
司马迁《史记·货殖列传》原文与翻译他们都不是有爵位封邑俸禄收入或者靠舞文弄法作奸犯科而发财致富的全是靠冒着被椎杀后埋于荒野的风险去捕捉致富的机会进退取舍随机应变获得赢利以经营商工末业致富用购置田产从事农业守财以各种强有力的手段夺取一切用法律政令等文字方式维持下去致富方式的变化是有规律的所以值得...
朱公以为陶天下之中⑦,诸侯四通,货物所交易也⑧。乃治产积居,与时逐而不责于人⑨。故善治生者⑩,能择人而任时(11)。十九年之中三致千金(12),再分散与贫交疏昆弟(13)。此所谓富好行其德者也。后年衰老而听子孙(14),子孙修业而息之(15),遂至巨万。故言富者皆称陶朱公(16)。
史记?货殖列传原文及翻译 史记?货殖列传原文 老子曰:“至治之极,邻国相望,鸡狗之声相闻,民各甘其食,美其服,安其俗,乐其业,至老死不相往来。”必用此为务,?近世涂民耳目,则几无行矣。 太史公曰:夫神农以前,吾不知已。至若诗书所述虞夏以来,耳目欲极声色之好,口欲穷刍豢之味,身安逸乐,而心夸矜?能之...
颍川、南阳,夏人之居也。夏人政尚忠朴,犹有先王之遗风。颍川敦愿。秦末世,迁不轨之民於南阳。南阳西通武关、郧关,东南受汉、江、淮。宛亦一都会也。俗杂好事,业多贾。其任侠,交通颍川,故至今谓之“夏人”。 夫天下物所鲜所多,人民谣俗,山东食海盐,山西食盐卤,领南、沙北固往往出盐,大体如此矣。
司马迁《史记·货殖列传》原文与翻译至于象诗经与书经上所描述的虞舜以及夏朝以来的情况则是人们总是要使自己的耳目尽情地得到音乐和女色的享受使口中尽多地品尝牲畜肉类的美味身躯尽量安处于舒适而快乐的环境而精神上还要炫耀自己的权势与才能的荣耀使这种风俗浸染百姓的思想已经很悠久了即使用老子那样微妙的言辞逐家...