八声甘州·对潇潇暮雨洒江天 柳永[宋代]对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。是处红衰翠减,苒苒物华休。唯有长江水,无语东流。不忍登高临远,望故乡渺邈,归思难收。叹年来踪迹,何事苦淹留?想佳人妆楼颙望,误几回、天际识归舟。争知我,倚阑杆处,正恁凝愁!(阑一作...
对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼,是处红衰翠减,苒苒物华休。惟有长江水,无语东流。 不忍登高临远,望故乡渺邈,归思难收。叹年来踪迹,何事苦淹留?想佳人、妆楼颙望,误几回、天际识归舟?争知我、倚阑干处,正恁凝愁? [注释] ①八声甘州:一名《甘州》。 ②潇潇:雨势急骤。
原文: 对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。是处红衰翠减,苒苒物华休。唯有长江水,无语东流。 不忍登高临远,望故乡渺邈,归思难收。叹年来踪迹,何事苦淹留?想佳人,妆楼颙望,误几回、天际识归舟。争知我,倚栏杆处,正恁凝愁! 《八声甘州·对潇潇暮雨洒江天》翻译 面对着潇潇...
对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。是处红衰翠减,苒苒物华休。惟有长江水,无语东流。不忍登高临远,望故乡渺邈,归思难收。叹年来踪迹,何事苦淹留?想佳人、妆楼颙望,误几回、天际识归舟。争知我,倚栏杆处,正恁凝愁。柳永这首词一改绮罗香泽之态,用更清疏矫健的...
“不忍登高临远,望故乡渺邈,归思难收”出自柳永《八声甘州·对潇潇暮雨洒江天》 对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。是处红衰翠减,苒苒物华休。唯有长江水,无语东流。 不忍登高临远,望故乡渺邈,归思难收。叹年来踪迹,何事苦淹留?想佳人,妆楼颙望,误几回、天际识归舟。争知...
对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。是处红衰翠减,苒苒物华休。惟有长江水,无语东流。 不忍登高临远,望故乡渺邈,归思难收。叹年来踪迹,何事苦淹留。想佳人妆楼颙望,误几回,天际识归舟。争知我,倚栏杆处,正恁凝愁。
所以,“对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋”,“洗”的是天人间不平事、是人间的丑陋,是胸中的块垒,是一切苦难;“渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼”,“冷”的是内心的理想、热情、壮志,“照”的是铩羽而归、是一败涂地、是蓬草飞转、是落魄载酒;“是处红衰翠减,苒苒物华休”,“减”的是青春、年华、梦想...
八声甘州·对潇潇暮雨洒江天 【作者】柳永 【朝代】宋代 对潇潇暮雨洒江天, 一番洗清秋。 渐霜风凄紧, 关河冷落, 残照当楼。 是处红衰翠减, 苒苒物华休。 唯有长江水, 无语东流。 不忍登高临远, 望故乡渺邈, 归思难收。 叹年来踪迹, 何事苦淹留? 想佳人, 妆楼颙望, 误几回、 天际识归舟。 争...