“回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴”,回望刚刚走过的风雨萧瑟之处,已经云消雾散,斜阳也收敛了光辉。只要心态平静,心境安宁,相信一切都会过去,再多的风雨也能安然迎接,自然应对,这是生活中的一种超然! “一蓑烟雨任平生”的苏轼,不同与“独钓寒江雪”的柳宗元,也不同与“悠然见南山”的陶渊明。“一蓑烟雨...
“回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴”,回望刚刚走过的风雨萧瑟之处,已经云消雾散,斜阳也收敛了光辉。只要心态平静,心境安宁,相信一切都会过去,再多的风雨也能安然迎接,自然应对,这是生活中的一种超然! “一蓑烟雨任平生”的苏轼,不同与“独钓寒江雪”的柳宗元,也不同与“悠然见南山”的陶渊明。“一蓑烟雨...
意思是:回头望一眼走过来的风雨萧瑟的地方,我信步归去,不管它是风雨还是放晴。出自:莫听穿林打叶声,何妨吟啸且徐行。竹杖芒鞋轻胜马,谁怕?一蓑烟雨任平生。料峭春风吹酒醒,微冷,山头斜照却相迎。回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。——《定风波·莫听穿林打叶声》苏轼 全诗译文: 不用注意那穿林打叶的...
回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。 【译文】(元丰五年)三月七日去沙湖的路上中途遇雨。雨具先前拿走了,和我一起行走的人都感到进退两难,唯独我不觉得。不久就天晴了,所以写作这首词。不必去理会那敲打树叶的雨声,不妨一边吟诗长啸,一边悠然自在地前行。手持着竹杖,脚穿草鞋,比骑马还要轻快,有什么可怕的呢!
1、《定风波》 苏轼三月七日沙湖道中遇雨。雨具先去,同行皆狼狈,余独不觉。已而遂晴,故作此。 莫听穿林打叶声,何妨吟啸且徐行,竹杖芒鞋轻胜马,谁怕?一蓑烟雨任平生。 料峭春风吹酒醒,微冷。山头斜照却相迎。回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。
回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。 出自苏轼的《定风波·莫听穿林打叶声》,原文诗句的意思是:回头望一眼走过来遇到风雨的地方,回去吧,对我来说,既无所谓风雨,也无所谓天晴。 译文拼音版 莫听穿林打叶声,何妨吟啸且徐行。竹杖芒鞋轻胜马,谁怕?一蓑烟雨任平生。
结尾“回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。”这饱含人生哲理意味的点睛之笔,道出了词人大自然微妙的一瞬所获得的顿悟和启示:自然界的雨晴既属寻常,毫无差别,社会人生中的政治风云、荣辱得失又何足挂齿?句中“萧瑟”二字,意谓风雨之声,与上片“穿林打叶声”相应和。“风雨”二字,一语双关,既指野外途中所遇...
回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。出自宋代文学家苏轼的词作《定风波·莫听穿林打叶声》。深得道家旷达豪放的精神。此词通过野外途中偶遇风雨这一生活中的小事,于简朴中见深意,于寻常处生奇景,表现出旷达超脱的胸襟,寄寓着超凡脱俗的人生理想。上片着眼于雨中,下片着眼于雨后,全词体现出一个正直文人在坎坷人...
“也无风雨也无晴”出自宋代文学家苏轼的《定风波·莫听穿林打叶声》,全句为“回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴”。作品原文 定风波 三月七日,沙湖道中遇雨。雨具先去,同行皆狼狈,余独不觉,已而遂晴,故作此词。莫听穿林打叶声,何妨吟啸且徐行。竹杖芒鞋轻胜马,谁怕?一蓑烟雨任平生。料峭春风...